وسایل بحرانی بیمارستان، وسایل غیربحرانی، وسایل نیمه بحرانی
تمامی وسایلی كه در طی پروسیجرهای خاص ، برای بیماران استفاده می شوند باید ضدعفونی یا استریل شوند . بنابراین توصیه می شود تمام وسایل، بر اساس نوع استفاده، گروه بندی شده و مراحل مدیریت آن ها شناسایی گردد.
شاخص های فرایند ضدعفونی و استریلیزاسیون
در سال 1968 آقای – ارل اسپالدینگ – با هدف بهینه كردن راهنماهای پردازش ابزار و وسایل، نخستین معیارهای ضدعفونی را ایجاد نمود . اسپالدینگ با توجه به میزان خطر ابتلاء به عفونت در استفاده از این ابزار ، طبقه بندی ذیل را ارائه كرد:
وسایل بحرانی بیمارستان:
ابزاری هستند كه با حفرات یا بافت های استریل بدن، مانند سیستم عروقی در تماس هستند .
این ابزار اگر با هر نوع میكروارگانیسمی آلوده شوند خطر بالای ابتلاء به عفونت را به همراه دارند و این به آن معنا است كه، آن ها باید همیشه به صورت استریل مورد استفاده قرار گیرند. بطور مثال شامل ابزار جراحی، پروپ های قلبی، كاتترها و پروتزها هستند.
وسایل نیمه بحرانی:
ابزار نیمه بحرانی ابزاری هستند كه در تماس با غشاء مخاطی ناحیه تنفسی، تناسلی و مجاری ادراری و پوست آسیب دیده، می باشند. اگرچه غشائ مخاطی معمولا به عفونت های حاصل از اسپور باكتری ها مقاوم است ولی وقتی توسط سایر اشكال میكروبی آلوده شو، می تواند عفونت كند، به این دلیل آن ها باید استریل باشند و یا حداقا ضدعفونی سطح بالا (HLD) برای آنها انجام شود. از جمله وسایل نمیه بحرانی کمک تنفسی، ابزار بیهوشی و آندوسكوپی می باشد.
وسایل غیر بحرانی : ابزار غیربحرانی به تمامی ابزار و وسایلی كه فقط با پوست سالم تماس دارند اشاره دارد .
در این موارد پوست سالم به عنوان سدی در برابر ا كثر میكروارگانیسم ها عمل می كند. در نتیجه به سطح ضدعفونی مورد نیاز، پایین تر می باشد. در كل، فقط تمیز نمودن و خشك كردن كافی می باشد و در بعضی مواقع ضدعفونی سطح متوسط یا سطح پایین نیز لازم می شود. برای مثال می توان به فشارسنج ، رختخواب، انكوباتورها، تشك و مبل و اثاثیه اشاره نمود.
وسایل کمک تنفسی، وسایل بیهوشی، آندوسکوپ ها، لاپاروسکوپ ها، برونکوسکوپ ها، لوله های داخل تراشه ای، لوله های ساکشن، آبسلانگ ، ترمومترهای مقعدی
